کاهانی: فضای فیلم‌‌هایم به حال خودم نزدیک است

 کارگردان فیلم سینمایی «اسب حیوان نجیبی است» تاکید کرد ترجیح می‌دهد در جریان تولید فضای کار را به حال و هوای خود نزدیک کند.

به گزارش خبرآنلاین، نشست نقد و بررسی فیلم «اسب حیوان نجیبی است» پنجشنبه اول دی‌ماه با حضور عبدالرضا کاهانی کارگردان، ماهایا پطروسیان بازیگر و جمعی از منتقدان در کافه‌ خبر برگزار شد.

کاهانی در پاسخ به این سئوال که تا چه حد نگاه ابزوردی که معمولا در نمایشنامه‌ها دیده می‌شود در آثار خود اعمال می‌کند، اظهار داشت:‌ «اولا این را بگویم که خودم دوست ندارم به این چیزها فکر کنم و بیشتر به شما منتقدان برمی‌گردد که این استنباط‌ را از فیلم داشته باشید.»

 

او ادامه داد: «اگر من به این‌ها فکر کنم نمی‌توانم راحت فیلم بسازم، بنابراین نباید درگیر عناوین و القاب باشم. ممکن است چنین نگاهی از سابقه تئاتری من آمده باشد و یا ذهنیت خودم باشد، اما در هر صورت سعی می‌کنم فضای فیلم به حال خودم نزدیک باشد.»

 

این کارگردان اظهار داشت: «وقتی به شخصیت‌های فیلم‌هایم نگاه می‌کنم به نظرم می‌رسد با هم فرق دارند، اما هر در نهایت برایم روشن است که همه این‌‌ها متعلق به خود من هستند.»

 

او در این بخش یادآور شد: «روی این‌ها تاکید دارم که براساس دیدگاه خودم پیش بروم، اما خودم را درگیر القاب و اسامی نمی‌کنم، زیرا در این صورت کنم ممکن است نتوانم راحت کار کنم.»

 

پطروسیان نیز درباره حضور خود در این فیلم سینمایی و نقشی که مدت زمان نمایش آن در فیلم کوتاه است، گفت: «لذت بازی برای بازیگر در این است که چطور شخصیت را بسازد و آن را از خطوط نوشته شده روی کاغذ بیرون آورد. اینکه شخصیت بتواند در نهایت تجسم بازیگر از نقش شود،‌ به این برمی‌گردد که چقدر در ارتباط با کارگردان، فیلمبردار و طراح گریم و غیره ذهنیت‌ها عینی شود. در این بخش ممکن است نقش همانی شود که از ابتدا تصور شده بود یا حتی بهتر.»

 

او با نگاهی به ویژگی‌های شخصیت شهره در فیلم «اسب حیوان نجیبی است،‌گفت: «ما به گذشته این شخصیت فکر کرده بودیم. او دلش می‌خواهد زندگی متاهلانه داشته باشد و هدفش زندگی بی‌قید نیست. تنهاست و نمی‌خواهد این تنهایی را با بی‌بند و باری پشت سر بگذارد و البته آن زمانی که در فیلم با او مواجه می‌شویم آدم اشتباهی را انتخاب کرده است.»

 

پطروسیان همچنین در مورد نگاه ابزوردی که عنوان شد در فیلم وجود دارد، گفت: «به عنوان تماشاگر می‌توانم بگویم فیلم واقع‌گرایانه است. ما در جامعه‌ای که زندگی می‌کنیم که مناسبات اجتماعی و خانوادگی افراد به همین میزان بهم ریخته است.»